السلام علیک یا ابا عبدالله

یکی از دوستان  میگفت : " ما خودمون دیدیم که خبر شهید شدن فرزندی رو به مادر دادند ، در مقابل مادر سجده کرد و خدا رو شکر کرد . و تنها یک قطره اشک از چشمانش فرو ریخت ."
فکر میکنید این مادر پسرش رو دوست نداشته؟ مگه می شه مادر پسرش رو به سن نوجوانی و جوانی برسونه، با خون دل بزرگ کنه، اما به راحتی ازش بگذره؟
مگه حضرت زینب سلام الله علیها از عون و محمدش نگذشت ؟ اونها رو فدایی خدا و حسینش " علیه السلام " کرد، حضرت زینب سلام الله علیها از عشقی بالاتر هم گذشت،از برادری گذشت که از کودکی لحظه ای از او جدا نبوده، از کسی که زندگی بی او برایش معنی نداشت.مگر عاشق برای معشوقش جز بهترین می خواهد؟  زینب سلام الله علیها هم برای برادرش بهترین رو می خواست. با شهادت،  برادرش از تمام غمها راحت می شد و به معشوق واقعی می رسید ، و درد دوری از معشوق به پایان می رسید ، پس چرا از مرگ برادر ناراحت باشد؟ حضرت زینب سلام الله علیها وقتی از قتلگاه بر می گشت ، لبخندی بر لب داشت، چرا خوشحال نباشد؟ چرا نخندد؟ برادر راحت شده بود. به معشوق رسیده بود.
مادری هم که بعد از شنیدن خبر مرگ شهـادت پسر سجده می کند ، در مکتب چنین زنی تربیت یافته. به عشق زینب و حسین "علیه السلام" بزرگ شده.  پس کمتر از این انتظاری نمیرود.همان خدایی که به او فرزند داده، حال او را گرفته، چه جای شکایت؟ ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » آلا ( دوشنبه 85/11/23 :: ساعت 3:7 عصر )